Heb je ooit een groene zeeschildpad gezien? Zo’n grote groene zeeschildpad, met vlekken op zijn flippers en kop?
Hoe vreemd het ook mag klinken: ik leerde een van mijn belangrijkste levenslessen van een grote groene zeeschildpad. Hij vertelde me niet specifiek iets, maar hij heeft me toch veel geleerd.
Ik was aan het snorkelen voor de kust van Hawaï. De dag was al spectaculair geweest, in die zin dat ik een paarsgevlekte paling en een octopus had gezien, die allebei nieuw voor me waren. Er waren ook duizenden en duizenden vissen, die elke kleur vertegenwoordigden die je maar kunt bedenken, van het meest opvallende neonblauw tot de diepste tinten rood.
Ik was ongeveer 30 meter verwijderd van het strand en dook naar beneden tussen een paar grote rotsstructuren, toen ik naar rechts draaide en een grote groene zeeschildpad naast me zag zwemmen. Dat was de eerste keer dat ik er ooit een in het wild had gezien, dus ik was extatisch. Ik kwam naar de oppervlakte en dreef op het water, zodat ik hem van bovenaf kon bekijken.
Hij was precies onder me toen ik naar beneden keek, en hij zwom weg van de kust. Ik besloot dat ik aan de oppervlakte zou blijven en gewoon een tijdje naar hem zou kijken. Tot mijn verbazing kon ik hem niet bijhouden, hoewel hij vrij langzaam leek te bewegen; soms met zijn flippers peddelend en soms gewoon drijvend in het water.
Ik droeg zelf ook flippers, die me voortstuwingskracht gaven door het water, en had geen drijfvest of iets anders dat me zou kunnen vertragen. Toch bleef hij verder van me af bewegen, ook al probeerde ik bij te blijven. Na ongeveer tien minuten verloor ik hem. Moe, teleurgesteld en een beetje beschaamd dat ik een schildpad niet bij kon houden, keerde ik terug naar het strand.
De volgende dag ging ik terug naar dezelfde plek, in de hoop meer schildpadden te zien. Ongeveer dertig minuten nadat ik in het water was gelopen en naar een school kleine zwarte en gele visjes keek, was daar nog een groene zeeschildpad. Ik keek een tijdje naar hem terwijl hij rond het koraal peddelde, en daarna probeerde ik hem weer te volgen terwijl hij weg zwom van de kust. Nogmaals was ik verrast te ontdekken dat ik hem niet bij kon houden. Toen ik me realiseerde dat hij op me uitliep, stopte ik met peddelen en bleef ik zweven om naar hem te kijken. Het was op dat moment dat hij me de belangrijke levensles leerde.
Terwijl ik op het oppervlak dreef, realiseerde ik me dat de schildpad zijn bewegingen koppelde aan de bewegingen van het water. Als een golf naar de kust ging, in het gezicht van de schildpad, zweefde en peddelde hij net genoeg om zijn positie vast te houden. Als de golf weer naar de oceaan trok, peddelde hij sneller, zodat hij de beweging van het water in zijn voordeel gebruikte.
De schildpad vocht nooit tegen de golven, maar gebruikte ze in plaats daarvan. De reden dat ik hem niet bij kon houden, was omdat ik de hele tijd aan het peddelen was, ongeacht in welke richting het water stroomde. In het begin was dit prima, en ik kon bij blijven. Soms moest ik zelfs langzamer peddelen. Maar hoe meer ik tegen de inkomende golven vocht, hoe trager ik werd. Dit betekende dat ik ook niet genoeg energie had om van de uitgaande golven te profiteren. Toen golf na golf binnenkwam en weer uitging, werd ik steeds vermoeider en minder effectief. De schildpad bleef zijn bewegingen echter optimaliseren met de bewegingen van het water, waardoor hij sneller kon zwemmen dan ik.
De groene zeeschildpad heeft me geleerd dat als je niet goed op de hoogte bent van wat jij wilt doen, je je energie aan veel dingen kunt verspillen. Als er zich dan kansen voordoen om te doen wat je echt wilt, heb je misschien niet de kracht of tijd om eraan te besteden.
Elke dag proberen zoveel mensen je te overtuigen om je tijd en energie aan hen te besteden. Denk alleen al aan je mail. Als je zou deelnemen aan elke activiteit waarvan je op de hoogte wordt gesteld, zou je geen vrije tijd meer over hebben. En dat is nog maar de mail. Tel daarbij alle mensen op die je aandacht willen trekken voor televisietijd, apps, eetgelegenheden, reisbestemmingen... Je zult snel merken dat je dan doet wat iedereen doet of wilt dat je doet.
Eenmaal terug op het strand was ik vervuld van dit inzicht. Ik realiseerde me dat in mijn leven de binnenkomende golven symbool staan voor alle mensen, activiteiten en dingen die mijn aandacht, energie en tijd proberen te vangen, maar die geen verband houden met mijn bestaansdoel. De uitgaande golven zijn de mensen, activiteiten en dingen die me kunnen helpen mijn bestaansdoel te bereiken. Hoe meer tijd en energie ik verspil aan de inkomende golven, hoe minder tijd en energie ik heb voor de uitgaande golven.
Toen ik eenmaal dit plaatje in mijn hoofd had, plaatste het de dingen echt in een ander perspectief. Ik werd veel selectiever over wanneer en hoeveel ik "peddel" en om welke redenen.
Vrij vertaald uit het boek “The why are you here café” van John P. Strelecky